این چند نفر

حالم بده!

بالای شهر "

حالم بده حالم بده عشقم رفته نیومده نه سر زده نه زنگ زده نه...

پایین شهر "

حالم بده حالم بده خونه ما نه سقف داره نه در داره نه نون داره نه آب داره نه ...

نرگس سه‌شنبه 30 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 12:06 ق.ظ

19 نظر

گل سرخ تو دلم , مال شما , شازده خانوم
خوبه که ایشالله احوال شما ؟ شازده خانوم

نداره قابلتونو این یه تک شاخه گل
گم میشه تو عشق سیال شما , شازده خانوم

میشه باز نرین سفر ؟ سیاره تون اینجا باشه ؟
میشه این گل رو قبول کنید حالا ؟ شازده خانوم

به خدا نبودن شما یه کابوسه برام
بمونید توروخدا , تورو خدا , شازده خانوم

من که چیزی نمی خواستم , من که حرفی نزدم
نندازین ابروتونو همش بالا , شازده خانوم

دست من خالیه اما چشم من پر از شماست
یه نظر نگاه کنید تو چشم ما , شازده خانوم ...

آلبالو

کامران یکشنبه 28 آبان‌ماه سال 1385 ساعت 04:41 ق.ظ

10 نظر

وقتی...

وقتی بیکار نشسته ای کنج خانه و دست و دلت به هیچ کاری نمی رود

وقتی یک دنیا درس نخوانده و جزوهء ننوشته و تلمبار شده روی هم هست که فکرت را آزار می دهد

وقتی بی حوصله ای و در و دیوار برایت خمیازه می کشند!

وقتی مثل موجودی که انگار از ازل نبوده و نیست حتی هیچ تنابنده ای سراغی ازت نمی گیرد

وقتی مغزت جلوی دریچهء فکر و خیال را هم تابلوی ورود ممنوع می زند

وقتی 7 تا کانال تلویزیون همه شان با هم مراسم سوگواری شب شهادت پخش می کنند

وقتی گرسنه ای اما حس و حال سق زدن یک لقمه نان را هم نداری

وقتی برای حس دلتنگی ات هیچ دلیل عقلی و منطقی و عرفانی و فلسفی و کوفت و زهرمار نمیابی

وفتی زیباترین کلمه ای که برای استقبال از سوسو زدن احساست بکار می بری خفه شو باشد!!

وقتی حس می کنی احساست زیر لایه های غبار سالها و ماهها و روزها و ساعتها و ثانیه ها دارد می گندد

وقتی حس می کنی مدتهاست که هیچ دو راهی میان عقل و احساست نیست تا در آن بین گه گیجه بزنی!

وقتی می نویسی و می نویسی و می نویسی و دست آخر همه اش را یکجا پاره می کنی

وقتی عالم و آدم دلت را می زند

وقتی احساس پوچی و بطالت همهء وجودت را می چلاند

وقتی دلتنگ کسی می شوی که می دانی نباید دلتنگش باشی

وقتی دلت می خواهد به همه بایدها و نبایدها و درست و غلط ها فحش خواهر مادر بدهی!

وقتی دلت گرفته و نمی دانی بهترین گهی که برای رهایی از این حس می توانی بخوری چیست و کجاست و چه رنگی است؟!

وقتی دلت می خواهد با روحیه و شاد و پر انرژی باشی اما نمی توانی

وقتی خورهء کتاب خواندن برای رهایی از هر فکر باطلی تمام ثانیه ها و شب و روزت را می جود

وقتی تنهایی

وقتی از به کار بردن این کلمه احساس تهوع بهت دست می دهد

وقتی...

وقتی حتی نمی دانی که این همه سردرگمی و پریشان حالی را چگونه به پایان بری..یا سامان دهی...

وقتی می دانی غر و پر کردن هم دردی ازدردهایت دوا نمی کند

آن وقت است که...

که آرام سر به زیر می اندازی و سعی می کنی خود را بی تفاوت نشان بدهی.. طوری که انگار دنیا به هیچ جایت نیست. و لبخندی می زنی از سر بی تفاوتی. و یا می نشینی به خنده و شوخی و مسخره گی با اطرافیان. که مثلا همه چیز به کام است. و در چشم دیگران همان آدم شاد و شنگول و با روحیهء همیشگی جلوه می کنی.. و تنها خودت می دانی..که دوباره شب..وقتی همه خسته از روزمرگی های دلخواه و به ظاهر متنوع شان به خواب می روند..تو تکیه می کنی به تخت... و خواب به چشمانت نمی آید.. و سنگی بر گوری جلال یا چیز دیگری از آن دست را روی زانو ورق می زنی...

و فکر می کنی به هیچ چیزهای همیشگی ات...

و به فکر و خیال چراغ سبز نشان می دهی..

و دلت می گیرد از این همه احساس تفاوت با اطرافیان..

و دلت را خوش می کنی...

به روزی که دلتنگی هایت را مرهمی باشد...

بی آنکه خیالت آرام بگیرد..یا اطمینان خاطر بیابی از این دل خوشکنک

و دقیقه ها را یکی یکی ورق می زنی.. هم گام با ورقه های کتاب...

و کَم کَمَک چشمانت گرم می شود..

آفتاب نزده به خواب می روی..

با آرزوی دیدن رویایی که شاید هیچ گاه تعبیری برایش نیابی..

هیچ گاه

و یا شاید....