به یاد صبحهای نیامده ..

حالا از من گفتن بود .. 

نه اینکه فردا صبح مثل آن روز صبحی که نمی دانم اداره  ات بود یا جای دیگرت   

که دیر شده بود و توهراسناک و با موهای وزکرده همچون آن دختر کولی آواره   

 که هیچگاه اسمش یادم نماند و تو اسمش را گذاشته بودی دخترسبزه قبا  

از جایت بپری و چشمان ورم کرده ات را به من بدوزی و بپرسی یعنی تمام ؟ و من 

 مجبور شوم یاد آوریت کنم که خیلی وقت است که  تمام شده  و  

 تو ساعتت را مدتهاست که کوک نکرده ای..