( ۱)...In the name of

یاد غربت چشمانت دیروز بود به تصورم که مرا بردند به یاد آوری 

آن روزهای اولی که من بودم و توبودی و تصویری که 

از عشق در تابلوی اتاقک ذهنمان نقش بسته بود.. 

همان اتاق پر از پنجره ای که همیشه بسته بودند و تو  

می پرسیدی از من مدام که بیا تا غبار غم را بزداییم از چارچوب چوبی اش.. 

و من که باز مغموم می رفتم به تفکرات غریبی که این روزها از من رخ بر نمی تاباند..