تو در من می دوی..

جای خلوتی بود وسط نیستی.

گفتی:«هستم.»بی صدا تر از سکوت

نگریستم.هیچ نبود.گفتم:«نیستی.»بلند تر از فریاد.

از دور سایه های غریب سیاهی و عدم بود که می آمد و می رقصید.

دلم ریخت.چه کنم با اینهمه نیستی

باز گفتی:«هستم.»تسلیم شدم.با آن همه ظلمت.گفتم:«هستی.تو هستی.این من هستم که نیستم

. گفتی:«غلطی

غلط» بودم

غلط بودم 

 شاید

اما ..

.. تو دستهایم را فتح کرده بودی

تو با شیار های انگشتانم حرف زده بودی .. " پرواز کرده بودی ..

در رگهایم آواز خوانده بودی ...به شوق آمده بودی ...جوشیده بودی

تودر من بازی های کودکانه کرده بودی .. پریده بودی ..زمین خورده بودی.. نشسته بودی .. قهر کرده بودی...

تو درمن راه رفته بودی ..برگشته بودی ..پیچیده بودی ...

با پاهای من رقصیده بودی ... در من قهقهه زده بودی ..بغض کرده بودی ...

تو در من فیزیک و فلسفه و منطق و هنر و تاریخ را ورق زده بودی... تو در من به نتیجه رسیده بودی ..بزرگ شده بودی ..

تو در من هبوط کرده بودی

تو در من قیام کرده بودی ..فاتح شده بودی ..خلق کرده بودی ...

تو در من لبریز شده بودی ..جاری شده بودی ....

غلط» بودم اما ..

« تو در من دویدی ..

تو در من دریدی ..

تو در من کشتی ..

تو در من مردی ..

تو در من متولد شدی » ..

و من ..؟

من دیگر نیستم ..

در تو غرق شدم ...خام شدم..پختم ...سرد شدم ..رها شدم..

در بیست و یک و خورده ای سالگی تو شدم ..

بتاز ..بگو نیستی

بگو غلطی

غلطم ..

غلطی که تو در آنی

غلط تو

خود تو

تو