* عصیان

یه نیمه شب , ساعت حدودای سه
داد می زنم , تکرار زندگی بسه
جمع می کنم وسایلو تو کوله
هر جا بگی بریم , میگم : قبوله
این آسمون , اگه همه جا یه رنگه
باشه قبول , یه رنگی ام قشنگه
بزن بریم یه جا که دل وا بشه
یه جایی که همه چی زیبا بشه
ببین کلاغا , همشون سیاهن
اما چقد نزدیک قرص ماهن !
تو آسمون میپرن , بی خیالن
این کلاغا , همه بچه باحالن
منم , کلاغم اما , دم بریده
پرواز من رو هیچکسی ندیده
دلم می خواد بپرم از این روال
می خوام برم یک جای , خیلی باحال
هزاری ها رو می پاشم تو کوچه
کوله رو پر می کنم از آلوچه
زندگی یعنی حرکت , پا شدن
پا میشم از جا , واسه پیدا شدن
بیا بریم , نشستنو رها کن
هیکلتو از صندلی جدا کن
بسه خیال , بسه دیگه تصور
بسه دیگه حرفای پر غر و غر
نشستی هی, همش میگی اسیرم
نشستی هی , میگی میخوام بمیرم ؟!
بزن بریم , جاده همش مال ماست
جادهء رفتن پر از عشق و صفاست
تصور و تخیلو رها کن
یه کم بیا با ما باش و صفا کن
هر جای دنیا یه جوری قشنگه
قشنگی تو دنیای رنگارنگه
رودخونه , جنگل با کویر و دریا
باید بری بگردی توی دنیا
همش توی اتاقتی , رو تختی
تکون بخور , سفر نداره سختی
سفر پر از نفس های عمیقه
سفر پر از شادی و شور و جیغه
سکون ینی یه جور مرگ تدریجی
تا ساکنی یا خسته ای یا گیجی
نگو پرش بدون بال نمیشه
سفر با این حال و روال نمیشه
میشه , تو بال خواستنت رو وا کن
فقط یه بار اسم منو صدا کن
زندگی یعنی یه سفر تو جاده
بدون ماشین , با پای پیاده
یه نیمه شب , ساعت حدودای سه
داد می زنم , تکرار زندگی بسه
جمع می کنم وسایلو تو کوله
هر جا بگی بریم , میگم : قبوله...

از آلبالو

* پی نوشت :
- ضمنا جشن تولد این وبلاگ هم نزدیک ها .. آی بروبچ .. آی کم پیداها ...