منم بعضی وقتا فکر می کنم همه گول خوردن. یه پوزخند می زنم، اگه بتونم هم یه قهقهه. ولی یه کم که می گذره تازه می فهمم که خودم هم نفهمیدم ناراحتیم چیست! خودم هم گول خوردم.گول خودمو اینبار
مراقب باش روونه پاریس نشی بدبختی اینه که اینقد خودتو تنهایت رو دیدی که چشمت عادت کرده .وقتی صبح هنوز هوا تاریکه چشمات پر از خوابه یکی میاد و مهتابی رو روشن میکنه دلت می خواد هر چی بدوبیرا که تو دنیا یاد گرفتی بهش بگی حالا تنهایی تو همون خوابه دم صبحه ادما و افکارشون مهتابی ولی اروم اروم پاشو شاید روزه دل انگیزی در انتظارت باشه.
کامران عزیز .. سرسبد دوستان وبلاگ نویسم .. مثل همیشه کوتاه ... گذرا .. اما عمیق .. چه زیبا رهگذر توصیفت کرده ... کسی که به همه از بالا می نگرد .. پاینده باشی ( دوست خوبم .. میدونم خنگ بازی ها و ناواردی من خستت کرده .. اما خیلی دلم برای نوشتن در اینجا تنگ شده .. help me please ) .. منتظرت هستم ..
شایدم وانمود کردن که گول خوردن! (کتاب های این اقای هدایت رو نخون فعلا! می ری دپ می زنی اول معتاد می شی... بعد بیشتر دپ می شی؛خودکشی می کنی.. در نهایت اشم می زنی به خط اخر افسردگی و ازدواج می کنی!... اونوقت من چه خاکی به سرم بریزم؟! هان؟!.......)
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
منم بعضی وقتا فکر می کنم همه گول خوردن. یه پوزخند می زنم، اگه بتونم هم یه قهقهه.
ولی یه کم که می گذره تازه می فهمم که خودم هم نفهمیدم ناراحتیم چیست!
خودم هم گول خوردم.گول خودمو اینبار
آلبالو زدی به خطِ صادق حمایت!
چه خبره؟
سخت ترین کار دنیا رو کردی..... ای ول..... خنده وقتی بغضت گرفته و آروم میشی وقتی بباری
مراقب باش روونه پاریس نشی بدبختی اینه که اینقد خودتو تنهایت رو دیدی که چشمت عادت کرده .وقتی صبح هنوز هوا تاریکه چشمات پر از خوابه یکی میاد و مهتابی رو روشن میکنه دلت می خواد هر چی بدوبیرا که تو دنیا یاد گرفتی بهش بگی حالا تنهایی تو همون خوابه دم صبحه ادما و افکارشون مهتابی ولی اروم اروم پاشو شاید روزه دل انگیزی در انتظارت باشه.
تقدیم به البالویی که به همه از بالا نگاه میکنه:
توزیبا نیستی،من کلک زیبا آفرین دارم
توشیدا نیستی،من شورشیداآفرین دارم
تودربزم من این آوازه مستی بخود بستی
تورسوا نیستی،من جام رسوا آفرین دارم
جنون گل کرد ومجنونی چومن از نو هویدا شد
تولیلا نیستی،من عشق لیلا آفرین دارم
تومشغول خودو،من با تو در بیداری وخوابم
تو رویا نیستی،من فکر رویا آفرین دارم
دراین گلزارازهرسو،خرامد سرو آزادی
تورعنا نیستی ،من چشم رعنا آفرین دارم
توسرگرمی که درجمعی،منم تنهای سرگردان
توتنها نیستی،من بخت تنها آفرین دارم
توسوداشک من هستی که جوشانتر ز دریایی
تودریا نیستی،من اشک دریا آفرین دارم
ترا چون طور و خودراهمچوموسی درسخن دیدم
توسینا نیستی من برق سینا آفرین دارم
اگه ناراحت شدی یاد اون خطای دید بیفت که پشت اون مرد عبوس چی بود و بعکس . می فهمی پشت این همه شکوه چه چیزی نهفته.
کامران عزیز .. سرسبد دوستان وبلاگ نویسم .. مثل همیشه کوتاه ... گذرا .. اما عمیق .. چه زیبا رهگذر توصیفت کرده ... کسی که به همه از بالا می نگرد .. پاینده باشی ( دوست خوبم .. میدونم خنگ بازی ها و ناواردی من خستت کرده .. اما خیلی دلم برای نوشتن در اینجا تنگ شده .. help me please ) .. منتظرت هستم ..
باز هم سادگی ام کار دستم داد!
قابل تامق ههههههههههه!
شایدم وانمود کردن که گول خوردن!
(کتاب های این اقای هدایت رو نخون فعلا!
می ری دپ می زنی اول معتاد می شی...
بعد بیشتر دپ می شی؛خودکشی می کنی..
در نهایت اشم می زنی به خط اخر افسردگی و
ازدواج می کنی!...
اونوقت من چه خاکی به سرم بریزم؟!
هان؟!.......)